Deze week hebben we eerste rekenles gehad, van Janneke, mijn slb-er van vorig jaar. Leuk om haar nu ook eens les te zien geven.
De les begon erg interessant: we werden opgejaagd om sommen te maken, zo snel mogelijk. Ook werd er steeds gezegd “ja, dit moeten jullie toch kunnen?”. Je voelde de hele klas geïrriteerd en gestrest raken. Nu moet ik bekennen: in mijn zoektocht in week 1 naar wat ideeën voor mijn leerdoel kwam ik de PowerPoint van deze les al tegen en wist dus wat er ging gebeuren. Ook ken ik Janneke natuurlijk en weet ook dat zij niet zo is.
Het bleek een spiegelmoment te zijn, even ervaren hoe het is als je zo’n sfeer hebt in de klas. Komt er dan nog iets productiefs uit? Hoe voel je je? Wat doet het met je relatie met je leerkracht?
Verder hebben we het inderdaad over Big Ideas gekregen. Wat dit verder inhoudt kom ik achter als ik de artikelen op de portal ga lezen, verslag daarvan volgt volgende keer!
Wat heb ik gedaan?
Een rekenen les gevolgd, me gerealiseerd hoe erg je het als leerkracht kan verprutsen door een slechte sfeer neer te zetten, of net op een verkeerde manier te reageren.
Topmoment?
Ik ben de stagedag na deze les gaan kijken op stage, eens observeren hoe mijn mentor handelt. Ik realiseerde me toen dat ik keek naar bijna een kopie van wat Janneke ons had aangedaan. In het gezicht van kinderen: “Schiet eens op! Bedenk eens! Rekenen, kom op!”. Ook zag ik een ander puntje waar ik serieuze vraagtekens bij zet: de leerkracht zei een som, enkele seconden is het stil en vervolgens roept ze “alle vingers!”. Alle vingers schieten inderdaad de lucht in maar… of ze het antwoord wisten? Ik betwijfel het ten zeerste. Goed, ik weet wel zeker dat bijna geen enkel kind het wist.
Dus mijn topmoment: de openbaring dat ik dit nóóit of te nimmer wil doen in mijn klas.
De les begon erg interessant: we werden opgejaagd om sommen te maken, zo snel mogelijk. Ook werd er steeds gezegd “ja, dit moeten jullie toch kunnen?”. Je voelde de hele klas geïrriteerd en gestrest raken. Nu moet ik bekennen: in mijn zoektocht in week 1 naar wat ideeën voor mijn leerdoel kwam ik de PowerPoint van deze les al tegen en wist dus wat er ging gebeuren. Ook ken ik Janneke natuurlijk en weet ook dat zij niet zo is.
Het bleek een spiegelmoment te zijn, even ervaren hoe het is als je zo’n sfeer hebt in de klas. Komt er dan nog iets productiefs uit? Hoe voel je je? Wat doet het met je relatie met je leerkracht?
Verder hebben we het inderdaad over Big Ideas gekregen. Wat dit verder inhoudt kom ik achter als ik de artikelen op de portal ga lezen, verslag daarvan volgt volgende keer!
Wat heb ik gedaan?
Een rekenen les gevolgd, me gerealiseerd hoe erg je het als leerkracht kan verprutsen door een slechte sfeer neer te zetten, of net op een verkeerde manier te reageren.
Topmoment?
Ik ben de stagedag na deze les gaan kijken op stage, eens observeren hoe mijn mentor handelt. Ik realiseerde me toen dat ik keek naar bijna een kopie van wat Janneke ons had aangedaan. In het gezicht van kinderen: “Schiet eens op! Bedenk eens! Rekenen, kom op!”. Ook zag ik een ander puntje waar ik serieuze vraagtekens bij zet: de leerkracht zei een som, enkele seconden is het stil en vervolgens roept ze “alle vingers!”. Alle vingers schieten inderdaad de lucht in maar… of ze het antwoord wisten? Ik betwijfel het ten zeerste. Goed, ik weet wel zeker dat bijna geen enkel kind het wist.
Dus mijn topmoment: de openbaring dat ik dit nóóit of te nimmer wil doen in mijn klas.